PSYCHOTERAPIA MŁODZIEŻY

Psychoterapia młodzieży to terapia nakierunkowana na problemy, które spotykają nastolatków, stawiających pierwsze kroki w nieznanym dla nich dotąd świecie młodych dorosłych. Często temu przełomowemu momentowi w życiu towarzyszy kryzys tożsamościowy, stawiający przed nimi pytania takie jak Kim jestem? Kim chciałbym być? Czego potrzebuję? Rosnąca potrzeba znalezienia odpowiedzi na te pytania i próby stania się niezależną jednostką, napotykają na przeciwstawne dążenia polegające na zyskaniu poczucia bycia akceptowanym i bycia częścią grupy. Te dwie, skrajnie różne tendencje prowadzą do konfliktów wewnętrznych, których nasilenie może dostarczać wielu, negatywnych doświadczeń emocjonalnych.

Psychoterapia młodzieży – na czym polega?

Psychoterapia może okazać się niezbędna podczas czasu stopniowej separacji od rodziców i procesu indywiduacji. Okres nastoletni to szczególny etap w życiu, podczas którego młody człowiek przeżywa dużo rozterek i wątpliwości. Psychoterapia dla młodzieży może służyć w tym okresie jako wsparcie i motywacja do pracy nad własnymi zasobami. Podczas spotkań w gabinecie terapeutycznym, nastolatek ma okazję do przyjrzenia się bliżej doświadczanym przez niego problemom okresu dorastania, trudnościom w szkole lub ewentualnym zaburzeniom. Duża część problemów młodych ludzi jest połączona z okresem zmian, w którym się znajdują. Przykładowo, większość nastolatków doświadcza nieprzyjemnej huśtawki nastrojów, która waha się od nudy i stanu graniczącego z apatią, po nagłe, nienaturalne przypływy energii do działania i wybuchy entuzjazmu. Zdarza się również, że młodzi ludzie okresowo odsuwają się od innych, pogrążając we własnym świecie myśli i emocji. Jednakże istnieją pewne czynniki, których pojawienie się może stać się motywacją do rozpoczęcia terapii. Warto rozważyć terapię, jeśli obserwujemy u naszego dziecka obawy takie jak:

nieuzasadniona niechęć do nauki i uczestnictwa w lekcjach szkolnych,
zmiany w dotychczasowym życiu domowym (np. rozwód rodziców, pojawienie się nowego członka rodziny, przeprowadzka do nowego miejsca), które wywierają niekorzystny wpływ na samopoczucie psychiczne nastolatka,
niepokojąco obniżony nastrój, lub depresja młodzieńcza,
niskie poczucie własnej wartości, negatywne przekonania o samym sobie,
problem z zaakceptowaniem zmian zachodzących w ciele,
nadmierna nieśmiałość, wycofanie społeczne lub agresja w kontaktach z rówieśnikami,
nieumiejętność radzenia sobie z emocjami,
problemy na tle nerwicowym lub stresowym,
częste i nawracające choroby lub przewlekłe alergie,
ucieczki z domu, niechęć do kontaktów z innymi domownikami,
zaburzenia jedzenia takie jak anoreksja lub bulimia,
sięganie po używki (narkotyki, alkohol, papierosy) lub uzależnienia behawioralne (np. od komputera)
nieproporcjonalny do aktualnej sytuacji lęk (np. przed szkołą, nauczycielami, zabawami z innymi)
zaburzenia osobowościowe,
zaburzenia rozwoju emocjonalnego i społecznego.

Wczesna diagnoza i interwencja terapeutyczna mogą zapobiec rozwojowi zaburzeń w dorosłym życiu i pomóc w polepszeniu się samopoczucia psychicznego na tyle, aby nastolatek był w stanie wkraczać bez problemów w kolejne etapy rozwoju. Terapia może zatem okazać się skutecznym sposobem na poradzenie sobie z trudnym okresem dorastania i kreowania nowej tożsamości.

Do kogo skierowana jest psychoterapia nastolatków?

Psychoterapia dla nastolatków jest najczęściej zalecana osobom pomiędzy 13 a 18 rokiem życia. Spotkania w ramach terapii odbywają się raz na tydzień i trwa 50 minut. Podczas pierwszej wizyty w gabinecie terapii, specjalista proponuje ogólne zasady dalszej współpracy, które dotyczą m.in. kwestii częstotliwości sesji terapeutycznych, płatności, zasad dotyczących odwoływania spotkań, kontaktu pomiędzy sesjami oraz przybliżonego czasu trwania całości procesu terapii. Ze względu na młody wiek pacjenta (poniżej 18 roku życia), praca w ramach terapii wymaga zawsze pisemnej zgody obydwojga rodziców lub jego pełnoprawnych opiekunów. Dlatego też, na pierwszym spotkaniu w gabinecie psychoterapii muszą być oni obecni, ale przy omawianiu zasad współpracy, warto ustalić również to czy kolejne sesje będą się odbywać w towarzystwie rodziców czy też bez ich udziału- zgodę na to muszą wyrazić obydwie strony, zarówno dziecko, jak i jego rodzice. Jednakże bardzo często zdarza się, że problemy dzieci okazują się być nierozerwalne z problemami rodzinnymi. Wówczas, praca obejmuje cały system rodzinny, zarówno obecny, jak i przeszły w procesie psychoterapii rodziny. Jeżeli jednak okaże się, że istnieją przesłanki do spotkań w gabinecie psychoterapii w Tarnowskich Górach bez obecności rodziców, ich wsparcie i empatyczne towarzyszenie młodemu człowiekowi w jego wędrówce ku zrozumieniu samego siebie, okazywane w zaciszu domowym, zawsze wpływa korzystnie na wynik procesu terapeutycznego. Czasami problemy wynikają z konfliktów zachodzących między rodzicami. Pomocna w takich przypadkach bywa psychoterapia par.

Psychoterapia młodzieży może mieć charakter nie tylko indywidualny, ale również charakter grupowy – podczas terapii w grupie, młodzi ludzie zyskują dodatkowo przeświadczenie, że dany problem nie dotyczy tylko ich, lecz także ich rówieśników. Spotkania w ramach terapii grupowej mają charakter cotygodniowy i trwają zazwyczaj około 90 minut. Podczas poszczególnych sesji terapii grupowej, jej uczestnicy uczą się rozpoznawania emocji i identyfikacji nieświadomych mechanizmów rządzących ich zachowaniem. Proces terapii pomaga młodym pacjentom na zdobycie szeregu umiejętności takich jak: nazywanie doświadczanych emocji, wyrażanie ich w konstruktywny sposób oraz analizowanie wewnętrznych konfliktów, towarzyszących okresowi rozwojowemu, w którym się obecnie znajdują. Często psychoterapia umożliwia młodym pacjentom przeżycia tzw. korektywnego doświadczenia czyli zbudowania leczącej w skutkach relacji z terapeutą, opartej na zaufaniu, komunikacji, szczerości i poczuciu bezpieczeństwa. Tego typu relacja terapeutyczna jest często pierwszą tego typu relacją w życiu dziecka i umożliwia mu na przepracowanie trudności w atmosferze empatii i zrozumienia. Dzięki uczestnictwu w terapii, nastolatkom łatwiej jest odnaleźć się w relacjach z rówieśnikami i dorosłymi, ich samoocena wzrasta i pojawia się u nich przekonanie o własnej skuteczności w walce z problemami, z którymi przyszło im się zmierzyć.